تغییرپذیری انتقال با توجه به جنسیت درمانگر و بیمار در درمان روانپویشی بیماران مبتلا به اختلالت شخصیت خوشه b

مقدمه: روش هایی که بیماران با درمانگرانشان تعامل می کنند، فراهم کننده اطلاعات مهمی در مورد شخصیت و سبکهای دلبستگی و الگوهای میان فردی آنها در رابطه درمانی است. از این رو مفهوم انتقال برای جمع آوری مواد روانی و به دست آوردن درک عمیق تر انگیزه های بیمار همواره مورد توجه و استفاده متخصصان بالینی قرار گرفته است. بنا بر نظر عده ای از متخصصان مسایل جنسیتی نیز ممکن است بر رشد و تحول انتقال با توجه به آسیب شناسی و سبک شخصیت مراجعان به شیوه های خیلی مهم در فرآیندهای تحلیلی اثرگذار باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر جنسیت درمانگر و بیمار بر انتقال، در بیماران مبتلا به اختلالات شخصیت خوشه b در درمان روان پویشی انجام شد.روش: پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای می باشد، که داده های آن به روش نمونه گیری در دسترس از پرسشنامه های انتقال که توسط درمانگران زن و مرد با رویکرد روانپویشی، راجع به سبکهای انتقالی(عصبانی، مضطرب، ایمن، اجتنابی، جنسی) 80 بیمار زن و مرد مبتلا به اختلالات شخصیت خوشهb پاسخ داده شده است، به دست آمده است. داده ها با روش تحلیل واریانس در گروههای جنسیتی و اختلالات شخصیت متفاوت تحلیل و مقایسه شدند.یافته ها: یافته ها حاکی از آن است که، ترکیبهای جنسیتی (درمانگر_بیمار) تنها بر سبک انتقال جنسی معنادار است. اثر اختلالات شخصیت نیز بر همه سبکهای انتقال به جز سبک انتقال ایمن، معنادار می باشد. نتیجه گیری: داده ها نشان داد، بیشترین سبک انتقال جنسی در ترکیب(درمانگر مرد_بیمار زن) و سپس در ترکیب(درمانگر زن_بیمارمرد) بوده و بیشتر از همه در اختلال شخصیت مرزی دیده شده، همچنین انتقال عصبانی نیز بیشتر با اختلالات شخصیت مرزی و خودشیفته هماهنگ است. کلمات کلیدی: انتقال، جنسیت، اختلالات شخصیت خوشه b، درمان روان پویشی